«Σπίτι και μεγάλη αγάπη ο ΠΑΟΚ»
Αλήθεια, σε στενοχωρεί καθόλου το γεγονός ότι απέχεις από αυτή τη μετάλλαξη;
«Ναι, μου κακοφαίνεται κάπως... Ήμουν επτά χρόνια στον ΠΑΟΚ, θα είναι πάντοτε το σπίτι μου, η μεγάλη αγάπη μου. Έζησα εκεί όμορφες αλλά και δύσκολες στιγμές και θα ήθελα να είχε έρθει ο Σαββίδης λίγο νωρίτερα. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Εγώ ήμουν εκείνος που επέλεξα να βιώσω κάτι διαφορετικό στη ζωή μου. Ήταν μια απόφαση που αν δεν την έπαιρνα θα μετάνιωνα στην πορεία, οπότε δεν δικαιούμαι να γκρινιάζω. Χαίρομαι έστω και από απόσταση για τους πρώην συμπαίκτες μου, για την ομάδα, για τους φιλάθλους του ΠΑΟΚ που δικαιούνται κάτι περισσότερο».
-Τι έλειπε από τον ΠΑΟΚ στα χρόνια που εσύ τον έζησες ώστε να φτάσει στην κατάκτηση ενός τίτλου;
«Υπήρξαν φορές που το παλέψαμε, φτάσαμε αρκετά κοντά, αλλά στο τέλος δεν σταθήκαμε ικανοί ή τυχεροί για να πανηγυρίσουμε, θεωρώ ότι δεν το πιστεύαμε όσο θα έπρεπε. Μπαίναμε στο πρωτάθλημα κάπως χαλαρά, πετούσαμε βαθμούς που δεν θα έπρεπε να μας ξεφεύγουν και στην πορεία, όταν βρίσκαμε ρυθμό και χημεία, διαπιστώναμε ότι είχαμε χάσει έδαφος από δικά μας παιχνίδια. Δεν είναι εύκολο να καλύψεις βαθμολογικές διαφορές στην Ελλάδα».
-Τι κρατάς από την πορεία σου στον ΠΑΟΚ;
«Το ότι έγινα αυτό που είμαι σήμερα, το ότι βρίσκομαι εδώ στη Γερμανία και παίζω σε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Όλα τα οφείλω σε εκείνον, αυτό κρατάω και όταν το σκέφτομαι γεμίζει η ψυχή μου. Ήταν ένα μεγάλο σχολείο για μένα».
-Ποιοι ποδοσφαιριστές σε επηρέασαν θετικά αυτά τα χρόνια;
«Ο Κοντρέρας, ο Τσιρίλο και ο Μάρκος Αντόνιο με βοήθησαν να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερος αμυντικός. Έμαθα πολλά δίπλα τους, έχτισα χαρακτήρα και έγινα σκληρός και πιο απαιτητικός από τον εαυτό μου. Ως άνθρωπος έμαθα πολλά ακούγοντας τον Πάμπλο Γκαρσία και συζητώντας μαζί του. Πρόκειται για μια απίστευτη προσωπικότητα, ένας σπάνιος άνθρωπος. Παρεξηγείται από όλους επειδή θέλει να κερδίζει και κάποιες φορές ξεφεύγει, ως χαρακτήρας όμως είναι πραγματικά ξεχωριστός. Πρέπει να τον ζήσεις για να καταλάβεις».
